Ecclésiaste 12.8
Vulgate

¹ memento creatoris tui in diebus iuventutis tuae antequam veniat tempus adflictionis et adpropinquent anni de quibus dicas non mihi placent ² antequam tenebrescat sol et lumen et luna et stellae et revertantur nubes post pluviam ³ quando commovebuntur custodes domus et nutabuntur viri fortissimi et otiosae erunt molentes inminuto numero et tenebrescent videntes per foramina ⁴ et claudent ostia in platea in humilitate vocis molentis et consurgent ad vocem volucris et obsurdescent omnes filiae carminis ⁵ excelsa quoque timebunt et formidabunt in via florebit amigdalum inpinguabitur lucusta et dissipabitur capparis quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae et circumibunt in platea plangentes ⁶ antequam rumpatur funis argenteus et recurrat vitta aurea et conteratur hydria super fontem et confringatur rota super cisternam ⁷ et revertatur pulvis in terram suam unde erat et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum ⁸ vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes omnia vanitas ⁹ cumque esset sapientissimus Ecclesiastes docuit populum et enarravit quae fecerit et investigans conposuit parabolas multas ¹⁰ quaesivit verba utilia et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos ¹¹ verba sapientium sicut stimuli et quasi clavi in altum defixi quae per magistrorum concilium data sunt a pastore uno ¹² his amplius fili mi ne requiras faciendi plures libros nullus est finis frequensque meditatio carnis adflictio est ¹³ finem loquendi omnes pariter audiamus Deum time et mandata eius observa hoc est enim omnis homo ¹⁴ et cuncta quae fiunt adducet Deus in iudicium pro omni errato sive bonum sive malum sit