1 Corinthiens 2.9
Vulgate

¹ et ego cum venissem ad vos fratres veni non per sublimitatem sermonis aut sapientiae adnuntians vobis testimonium Christi ² non enim iudicavi scire me aliquid inter vos nisi Iesum Christum et hunc crucifixum ³ et ego in infirmitate et timore et tremore multo fui apud vos ⁴ et sermo meus et praedicatio mea non in persuasibilibus sapientiae verbis sed in ostensione Spiritus et virtutis ⁵ ut fides vestra non sit in sapientia hominum sed in virtute Dei ⁶ sapientiam autem loquimur inter perfectos sapientiam vero non huius saeculi neque principum huius saeculi qui destruuntur ⁷ sed loquimur Dei sapientiam in mysterio quae abscondita est quam praedestinavit Deus ante saecula in gloriam nostram ⁸ quam nemo principum huius saeculi cognovit si enim cognovissent numquam Dominum gloriae crucifixissent ⁹ sed sicut scriptum est quod oculus non vidit nec auris audivit nec in cor hominis ascendit quae praeparavit Deus his qui diligunt illum ¹⁰ nobis autem revelavit Deus per Spiritum suum Spiritus enim omnia scrutatur etiam profunda Dei ¹¹ quis enim scit hominum quae sint hominis nisi spiritus hominis qui in ipso est ita et quae Dei sunt nemo cognovit nisi Spiritus Dei ¹² nos autem non spiritum mundi accepimus sed Spiritum qui ex Deo est ut sciamus quae a Deo donata sunt nobis ¹³ quae et loquimur non in doctis humanae sapientiae verbis sed in doctrina Spiritus spiritalibus spiritalia conparantes ¹⁴ animalis autem homo non percipit ea quae sunt Spiritus Dei stultitia est enim illi et non potest intellegere quia spiritaliter examinatur ¹⁵ spiritalis autem iudicat omnia et ipse a nemine iudicatur ¹⁶ quis enim cognovit sensum Domini qui instruat eum nos autem sensum Christi habemus