Ezéchiel 6.13
Vulgate

¹ et factus est sermo Domini ad me dicens ² fili hominis pone faciem tuam ad montes Israhel et prophetabis ad eos ³ et dices montes Israhel audite verbum Domini Dei haec dicit Dominus Deus montibus et collibus rupibus et vallibus ecce ego inducam super vos gladium et disperdam excelsa vestra ⁴ et demoliar aras vestras et confringentur simulacra vestra et deiciam interfectos vestros ante idola vestra ⁵ et dabo cadavera filiorum Israhel ante faciem simulacrorum vestrorum et dispergam ossa vestra circum aras vestras ⁶ in omnibus habitationibus vestris urbes desertae erunt et excelsa demolientur et dissipabuntur et interibunt arae vestrae et confringentur et cessabunt idola vestra et conterentur delubra vestra et delebuntur opera vestra ⁷ et cadet interfectus in medio vestri et scietis quoniam ego Dominus ⁸ et relinquam in vobis eos qui fugerint gladium in gentibus cum dispersero vos in terris ⁹ et recordabuntur mei liberati vestri in gentibus ad quas captivi ducti sunt quia contrivi cor eorum fornicans et recedens a me et oculos eorum fornicantes post idola sua et displicebunt sibimet super malis quae fecerunt in universis abominationibus suis ¹⁰ et scient quia ego Dominus non frustra locutus sum ut facerem eis malum hoc ¹¹ haec dicit Dominus Deus percute manu tua et adlide pedem tuum et dic eheu ad omnes abominationes malorum domus Israhel qui gladio fame peste ruituri sunt ¹² qui longe est peste morietur qui autem prope gladio corruet et qui relictus fuerit et obsessus fame morietur et conpleam indignationem meam in eis ¹³ et scietis quia ego Dominus cum fuerint interfecti vestri in medio idolorum vestrorum in circuitu ararum vestrarum in omni colle excelso in cunctis summitatibus montium et subtus omne lignum nemorosum et subtus universam quercum frondosam locum ubi accenderunt tura redolentia universis idolis suis ¹⁴ et extendam manum meam super eos et faciam terram desolatam et destitutam a deserto Deblatha in omnibus habitationibus eorum et scient quia ego Dominus