Job 7.12
Vulgate

¹ militia est vita hominis super terram et sicut dies mercennarii dies eius ² sicut servus desiderat umbram et sicut mercennarius praestolatur finem operis sui ³ sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi ⁴ si dormiero dico quando consurgam et rursum expectabo vesperam et replebor doloribus usque ad tenebras ⁵ induta est caro mea putredine et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est ⁶ dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur et consumpti sunt absque ulla spe ⁷ memento quia ventus est vita mea et non revertetur oculus meus ut videat bona ⁸ nec aspiciet me visus hominis oculi tui in me et non subsistam ⁹ sicut consumitur nubes et pertransit sic qui descenderit ad inferos non ascendet ¹⁰ nec revertetur ultra in domum suam neque cognoscet eum amplius locus eius ¹¹ quapropter et ego non parcam ori meo loquar in tribulatione spiritus mei confabulabor cum amaritudine animae meae ¹² numquid mare sum ego aut cetus quia circumdedisti me carcere ¹³ si dixero consolabitur me lectulus meus et relevabor loquens mecum in strato meo ¹⁴ terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties ¹⁵ quam ob rem elegit suspendium anima mea et mortem ossa mea ¹⁶ desperavi nequaquam ultra iam vivam parce mihi nihil enim sunt dies mei ¹⁷ quid est homo quia magnificas eum aut quia ponis erga eum cor tuum ¹⁸ visitas eum diluculo et subito probas illum ¹⁹ usquequo non parces mihi nec dimittis me ut gluttiam salivam meam ²⁰ peccavi quid faciam tibi o custos hominum quare posuisti me contrarium tibi et factus sum mihimet ipsi gravis ²¹ cur non tolles peccatum meum et quare non auferes iniquitatem meam ecce nunc in pulvere dormiam et si mane me quaesieris non subsistam