Job 14.22
Vulgate

¹ homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis ² quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet ³ et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium ⁴ quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es ⁵ breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt ⁶ recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius ⁷ lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant ⁸ si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius ⁹ ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est ¹⁰ homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est ¹¹ quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat ¹² sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo ¹³ quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei ¹⁴ putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea ¹⁵ vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram ¹⁶ tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis ¹⁷ signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam ¹⁸ mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo ¹⁹ lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes ²⁰ roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum ²¹ sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget ²² attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit