Job 14.22
Vulgate

¹ homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis
² quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet
³ et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium
⁴ quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es
⁵ breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt
⁶ recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius
⁷ lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant
⁸ si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius
⁹ ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est
¹⁰ homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est
¹¹ quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat
¹² sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo
¹³ quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei
¹⁴ putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea
¹⁵ vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram
¹⁶ tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis
¹⁷ signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam
¹⁸ mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo
¹⁹ lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes
²⁰ roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum
²¹ sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget
²² attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit