Job 37.22
Vulgate

¹ super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo ² audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem ³ subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae ⁴ post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius ⁵ tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia ⁶ qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae ⁷ qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua ⁸ ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur ⁹ ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus ¹⁰ flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae ¹¹ frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum ¹² quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum ¹³ sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri ¹⁴ ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei ¹⁵ numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius ¹⁶ numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias ¹⁷ nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro ¹⁸ tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt ¹⁹ ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris ²⁰ quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur ²¹ at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas ²² ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio ²³ digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest ²⁴ ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes