Luc 16.2
Vulgate

Parabole de l’intendant infidèle

¹ dicebat autem et ad discipulos suos homo quidam erat dives qui habebat vilicum et hic diffamatus est apud illum quasi dissipasset bona ipsius
² et vocavit illum et ait illi quid hoc audio de te redde rationem vilicationis tuae iam enim non poteris vilicare
³ ait autem vilicus intra se quid faciam quia dominus meus aufert a me vilicationem fodere non valeo mendicare erubesco
⁴ scio quid faciam ut cum amotus fuero a vilicatione recipiant me in domos suas
⁵ convocatis itaque singulis debitoribus domini sui dicebat primo quantum debes domino meo
⁶ at ille dixit centum cados olei dixitque illi accipe cautionem tuam et sede cito scribe quinquaginta
⁷ deinde alio dixit tu vero quantum debes qui ait centum choros tritici ait illi accipe litteras tuas et scribe octoginta
⁸ et laudavit dominus vilicum iniquitatis quia prudenter fecisset quia filii huius saeculi prudentiores filiis lucis in generatione sua sunt
⁹ et ego vobis dico facite vobis amicos de mamona iniquitatis ut cum defeceritis recipiant vos in aeterna tabernacula
¹⁰ qui fidelis est in minimo et in maiori fidelis est et qui in modico iniquus est et in maiori iniquus est
¹¹ si ergo in iniquo mamona fideles non fuistis quod verum est quis credet vobis
¹² et si in alieno fideles non fuistis quod vestrum est quis dabit vobis
¹³ nemo servus potest duobus dominis servire aut enim unum odiet et alterum diliget aut uni adherebit et alterum contemnet non potestis Deo servire et mamonae
¹⁴ audiebant autem omnia haec Pharisaei qui erant avari et deridebant illum
¹⁵ et ait illis vos estis qui iustificatis vos coram hominibus Deus autem novit corda vestra quia quod hominibus altum est abominatio est ante Deum
¹⁶ lex et prophetae usque ad Iohannem ex eo regnum Dei evangelizatur et omnis in illud vim facit
¹⁷ facilius est autem caelum et terram praeterire quam de lege unum apicem cadere
¹⁸ omnis qui dimittit uxorem suam et ducit alteram moechatur et qui dimissam a viro ducit moechatur

Histoire de l’homme riche et du pauvre Lazare

¹⁹ homo quidam erat dives et induebatur purpura et bysso et epulabatur cotidie splendide
²⁰ et erat quidam mendicus nomine Lazarus qui iacebat ad ianuam eius ulceribus plenus
²¹ cupiens saturari de micis quae cadebant de mensa divitis sed et canes veniebant et lingebant ulcera eius
²² factum est autem ut moreretur mendicus et portaretur ab angelis in sinum Abrahae mortuus est autem et dives et sepultus est in inferno
²³ elevans oculos suos cum esset in tormentis videbat Abraham a longe et Lazarum in sinu eius
²⁴ et ipse clamans dixit pater Abraham miserere mei et mitte Lazarum ut intinguat extremum digiti sui in aqua ut refrigeret linguam meam quia crucior in hac flamma
²⁵ et dixit illi Abraham fili recordare quia recepisti bona in vita tua et Lazarus similiter mala nunc autem hic consolatur tu vero cruciaris
²⁶ et in his omnibus inter nos et vos chasma magnum firmatum est ut hii qui volunt hinc transire ad vos non possint neque inde huc transmeare
²⁷ et ait rogo ergo te pater ut mittas eum in domum patris mei
²⁸ habeo enim quinque fratres ut testetur illis ne et ipsi veniant in locum hunc tormentorum
²⁹ et ait illi Abraham habent Mosen et prophetas audiant illos
³⁰ at ille dixit non pater Abraham sed si quis ex mortuis ierit ad eos paenitentiam agent
³¹ ait autem illi si Mosen et prophetas non audiunt neque si quis ex mortuis resurrexerit credent