Daniel 2.7
Vulgate

Rêve à propos d’une statue

¹ In anno secundo regni Nabuchodonosor, vidit Nabuchodonosor somnium, et conterritus est spiritus ejus, et somnium ejus fugit ab eo.
² Praecepit autem rex ut convocarentur arioli, et magi, et malefici, et Chaldaei, lit indicarent regi somnia sua. Qui cum venissent, steterunt coram rege.
³ Et dixit ad eos rex: Vidi somnium, et mente confusus ignoro quid viderim.
⁴ Responderuntque Chaldaei regi syriace: Rex, in sempiternum vive! Dic somnium servis tuis, et interpretationem ejus indicabimus.
⁵ Et respondens rex ait Chaldaeis: Sermo recessit a me; nisi indicaveritis mihi somnium, et conjecturam ejus, peribitis vos, et domus vestrae publicabuntur.
⁶ Si autem somnium, et conjecturam ejus narraveritis, praemia, et dona, et honorem multum accipietis a me. Somnium igitur, et interpretationem ejus indicate mihi.
⁷ Responderunt secundo, atque dixerunt: Rex somnium dicat servis suis, et interpretationem illius indicabimus.
⁸ Respondit rex, et ait: Certe novi quod tempus redimitis, scientes quod recesserit a me sermo.
⁹ Si ergo somnium non indicaveritis mihi, una est de vobis sententia, quod interpretationem quoque fallacem et deceptione plenam composueritis, ut loquamini mihi, donec tempus pertranseat. Somnium itaque dicite mihi, ut sciam quod interpretationem quoque ejus veram loquamini.
¹⁰ Respondentes ergo Chaldaei coram rege, dixerunt: Non est homo super terram, qui sermonem tuum, rex, possit implere; sed neque regum quisquam magnus et potens verbum hujuscemodi sciscitatur ab omni ariolo, et mago, et Chaldaeo.
¹¹ Sermo enim, quem tu quaeris, rex, gravis est; nec reperietur quisquam qui indicet illum in conspectu regis, exceptis diis, quorum non est cum hominibus conversatio.
¹² Quo audito, rex, in furore, et in ira magna, praecepit ut perirent omnes sapientes Babylonis.
¹³ Et egressa sententia, sapientes interficiebantur; quaerebanturque Daniel et socii ejus, ut perirent.
¹⁴ Tunc Daniel requisivit de lege atque sententia, ab Arioch, principe militiae regis, qui egressus fuerat ad interficiendos sapientes Babylonis;
¹⁵ et interrogavit eum, qui a rege potestatem acceperat, quam ob causam tam crudelis sententia a facie regis esset egressa. Cum ergo rem indicasset Arioch Danieli,
¹⁶ Daniel ingressus rogavit regem ut tempus daret sibi ad solutionem indicandam regi.
¹⁷ Et ingressus est domum suam, Ananiaeque et Misaeli et Azariae, sociis suis, indicavit negotium,
¹⁸ ut quaererent misericordiam a facie Dei coeli super sacramento isto, et non perirent Daniel et socii ejus cum ceteris sapientibus Babylonis.
¹⁹ Tunc Danieli mysterium per visionem nocte revelatum est; et benedixit Daniel Deum caeli,
²⁰ et locutus ait: Sit nomen Domini benedictum a saeculo et usque in saeculum, quia sapientia et fortitudo ejus sunt!
²¹ Et ipse mutat tempora, et aetates; transfert regna, atque constituit; dat sapientiam sapientibus, et scientiam intelligentibus disciplinam.
²² Ipse revelat profunda et abscondita, et novit in tenebris constituta, et lux cum eo est.
²³ Tibi, Deus patrum nostrorum, confiteor, teque laudo, quia sapientiam et fortitudinem dedisti mihi, et nunc ostendisti mihi quae rogavimus te, quia sermonem regis aperuisti nobis.
²⁴ Post haec Daniel ingressus ad Arioch, quem constituerat rex ut perderet sapientes Babylonis, sic ei locutus est: Sapientes Babylonis ne perdas; introduc me in conspectu regis, et solutionem regi narrabo.
²⁵ Tunc Arioch festinus introduxit Danielem ad regem, et dixit ei: Inveni hominem de filiis transmigrationis Juda, qui solutionem regi annuntiet.
²⁶ Respondit rex, et dixit Danieli, cujus nomen erat Baltassar: Putasne vere potes mihi indicare somnium quod vidi, et interpretationem ejus?
²⁷ Et respondens Daniel coram rege, ait: Mysterium quod rex interrogat, sapientes, magi, arioli et aruspices nequeunt indicare regi.
²⁸ Sed est Deus in caelo revelans mysteria, qui indicavit tibi, rex Nabuchodonosor, quae ventura sunt in novissimis temporibus. Somnium tuum, et visiones capitis tui in cubili tuo hujuscemodi sunt:
²⁹ Tu, rex, cogitare coepisti in strato tuo, quid esset futurum post haec; et qui revelat mysteria, ostendit tibi quae ventura sunt.
³⁰ Mihi quoque non in sapientia, quae est in me plus quam in cunctis viventibus, sacramentum hoc revelatum est; sed ut interpretatio regi manifesta fieret, et cogitationes mentis tuae scires.
³¹ Tu, rex, videbas, et ecce quasi statua una grandis: statua illa magna, et statura sublimis, stabat contra te, et intuitus ejus erat terribilis.
³² Hujus statuae caput ex auro optimo erat, pectus autem et brachia de argento, porro venter et femora ex aere,
³³ tibiae autem ferreae; pedum quaedam pars erat ferrea, quaedam autem fictilis.
³⁴ Videbas ita, donec abscissus est lapis de monte sine manibus, et percussit statuam in pedibus ejus ferreis et fictilibus, et comminuit cos.
³⁵ Tunc contrita sunt pariter ferrum, testa, aes, argentum, et aurum, et redacta quasi in favillam aestivae areae, quae rapta sunt vento, nullusque locus inventus est eis; lapis autem, qui percusserat statuam, factus est mons magnus, et implevit universam terram.
³⁶ Hoc est somnium; intrepretationem quoque ejus dicemus coram te, rex.
³⁷ Tu rex regum es; et Deus caeli regnum, et fortitudinem, et imperium, et gloriam dedit tibi;
³⁸ et omnia in quibus habitant filii hominum, et bestiae agri; volucres quoque caeli dedit in manu tua, et sub ditione tua universa constituit: tu es ergo caput aureum.
³⁹ Et post te consurget regnum aliud minus te, argenteum, et regnum tertium aliud aereum, quod imperabit universae terrae.
⁴⁰ Et regnum quartum erit velut ferrum: quomodo ferrum comminuit et domat omnia, sic comminuet et conteret omnia haec.
⁴¹ Porro quia vidisti pedum, et digitorum partem testae figuli, et partem ferream, regnum divisum erit: quod tamen de plantario ferri orietur, secundum quod vidisti ferrum mistum testae ex luto.
⁴² Et digitos pedum ex parte ferreos, et ex parte fictiles, ex parte regnum erit solidum, et ex parte contritum.
⁴³ Quod autem vidisti ferrum mistum testae ex luto, commiscebuntur quidem humano semine; sed non adhaerebunt sibi, sicuti ferrum misceri non potest testae.
⁴⁴ In diebus autem regnorum illorum, suscitabit Deus caeli regnum quod in aeternum non dissipabitur, et regnum ejus alteri populo non tradetur; comminuet autem et consumet universa regna haec, et ipsum stabit in aeternum.
⁴⁵ Secundum quod vidisti, quod de monte abscissus est lapis sine manibus, et comminuit testam, et ferrum, et aes, et argentum, et aurum, Deus magnus ostendit regi quae ventura sunt postea; et verum est somnium, et fidelis interpretatio ejus.
⁴⁶ Tunc rex Nabuchodonosor cecidit in faciem suam, et Danielem adoravit; et hostias et incensum praecepit ut sacrificarent ei.
⁴⁷ Loquens ergo rex, ait Danieli: Vere Deus vester Deus deorum est, et Dominus regum, et revelans mysteria, quoniam tu potuisti aperire hoc sacramentum.
⁴⁸ Tunc rex Danielem in sublime extulit, et munera multa et magna dedit ei; et constituit eum principem super omnes provincias Babylonis et praefectum magistratuum super cunctos sapientes Babylonis.
⁴⁹ Daniel autem postulavit a rege, et constituit super opera provinciae Babylonis Sidrach, Misach et Abdenago; ipse autem Daniel erat in foribus regis.